بررسی محیط آموزشی دستیاران داخلی بر اساس پرسش نامه d-rect در دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال ۹۴-۱۳۹۳: گامی در جهت اعتباربخشی گروه های آموزشی

زمینه و هدف: ارزیابی محیط آموزش بالینی باید به عنوان جزء جدایی ناپذیر یک محیط آموزشی مطلوب مد نظر قرار گیرد. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی محیط آموزشی دستیاران دانشگاه علوم پزشکی شیراز در جهت اعتباربخشی گروه های آموزشی طی سال های 94-1393 انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع ترکیبی بود و در دو فاز به اجرا در آمد. نمونه آماری مطالعه را 50 دستیار تخصصی داخلی تشکیل دادند. فاز اول پژوهش به صورت کمی با استفاده از پرسش نامه d-rect (dutch residency educational climate test) و فاز دوم به صورت کیفی با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته از همان گروه هدف انجام شد. روایی صوری پرسش نامه، با استفاده از نظر 5 متخصص آموزشی و پایایی آن به وسیله ضریب cronbach's alpha (90/0 = α) مورد تأیید قرار گرفت. داده ها با استفاده از همبستگی pearson و آزمون independent t در نرم افزار spss تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین حیطه های نقش استادان، آموزش رسمی، هدایت و ارزیابی و پیگیری و تصمیم گیری برای درمان بیمار همبستگی معنی داری وجود داشت. بیشترین میزان همبستگی به حیطه آموزش رسمی و پیگیری و تصمیم گیری برای درمان بیمار (001/0 = p) و کمترین میزان همبستگی به نقش استادان و آموزش رسمی (009/0 = p) اختصاص داشت. نقاط قوت در تحلیل کیفی شامل برگزاری منظم کلاس ها و گزارش صبحگاهی و برنامه ریزی منظم بود و از نقاط ضعف شناسایی شده می توان به بازبینی محیط آموزشی، حجم بسیار کار درمانی، کشیک های زیاد، عدم وقت کافی برای مطالعه مباحث تئوری و عدم توجه به مهارت های تخصصی اشاره نمود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مدیران گروه های آموزشی باید با توجه به مطلوب نبودن همکاری و کار گروهی در گروه، گام هایی در جهت بهبود ارتقای کیفیت آموزش بردارند.